آنتونيو كورجو
حدود 1490 تا 1534، ايتاليايي
کورِجّو شهر کوچکی در شمال ایتالیا است و آنتونيو آلِگريِ نقاش که در آنجا متولد شد و درگذشت، نام مستعار خود را از اسم این شهر برگرفت. او با وجود آن که در خارج از مراکز اصلی هنر کار می‌کرد (عمدتاً در زادگاه خود و شهر مجاورش پارما) جزء مبتکرترین و خبره‌ترین هنرمندان دوران رنسانس بود. اطلاعات کمی درباره‌ی تحصیلات او وجود دارد اما تصور می‌شود که نزد عمویش، لورنتزو آلگري آموزش دیده باشد. دامنه‌ی آثار کورجو از فرسکوهای عظیم گنبدها گرفته تا تصاویر کوچک و شخصی برای مجموعه‌داران خصوصی را در بر می‌گیرد. او در فرسکوهای درون گنبد مهارت فوق‌العاده‌ی خود در کوچک نمایی را با پیکره‌هایی که رو به بالا اوج می‌گیرند به نمایش گذاشت. بیشتر آثار وی درباره‌ی موضوع ت مذهبی بود اما تعدادی نقاشی اساطیری قابل توجه نیز کشید. اوج شهرت این هنرمند در قرن هفدهم و به ویژه قرن هجدهم بود زیرا شهوانیت ملایم موجود در سبک او با روح هنر روکوکو که در این دوران رایج بود هماهنگی داشت.
آثار کلیدی
باکره‌ی فرانسیس قدیس، 1515- 1514؛ عروج باکره (گنبد کلیسای جامع پارما)، 1530- 1526؛ ژوپیتر ویو، حدود ۱۵۳۰ تا ۱۵۳۲
